Napoli 2

Onze reis van het eiland Ischia naar Napels was een korte oversteek. Mooi weer en nauwelijks wind. Rustig aan gedaan. De Lauri crew (meiden) maximaal zon pakken voor in de netten. Midden op zee even stoppen voor een afkoelende duik in de zee. "Hoe diep is het hier?" vroegen ze toen ze lekker aan het spartelen waren. "Nou, ruim 500 meter diep!". Verschrikte gezichten. Beau vloog naar het zwemtrappetje en riep; "ik raak nu toch een beetje in paniek". Helden.

Dan maar weer verder. Links van ons schoof Napels en de Vesuvius voorbij. Rare gedachte dat deze vulkaan toch ieder moment weer in actie kan komen. Nu even niet!

We hebben een reservering staan in Marina di Stabia. Een mooie maar dure Marina. Toen we zicht kregen op de Marina viel ons de totale verpaupering van de omgeving op. Mooie Marina maar daarbuiten moet je niet zijn. Op zoek naar een andere meer gezellige Marina. De hele kust ziet er vervallen uit. Gebouwen die vervallen en aan een totale renovatie toe zijn. Armoedig. Mede gegeven de verhalen die we gehoord hebben over de criminaliteit nodigt dit alles niet uit om hier drie nachten te liggen. Even verderop een kleine Marina gevonden met de beste service die we ooit gehad hebben. Het aanmeren van de boot met wat meer wind is best lastig. In deze Marina sprongen de mooring boys na goedkeuring aan boord en namen alle touwen uit handen. Binnen een paar minuten lag de boot zo stevig als een huis. Wij hebben niets hoeven doen. Nog nooit zoiets meegemaakt. Top.

De volgende ochtend ging de wekker om zes uur. Sofie op het vliegtuig gezet en een uur later Victor, de vriend van Sanne, in onze armen gesloten. Met name Sanne haar armen. De omstanders waren ontroerd door deze ontvangst :-) Hello goodbye, het TV programma, was hier even niets bij.

Later op de dag werd Beau opgehaald door haar ouders. Even gezellig borrelen en kletsen met Sandra en Peter (ouders van Beau). Toen rust. Morgen komen Sander en Iris. Dan weer verder naar Sicilie. Onze eerste stop wordt Scario en is een tocht van 85 mijl. Dus vroeg op.

Groetjes Kaatje en Ronnie